Istanbul, voetbal en Konya

Zondag 10 mei is het zo ver. We zijn vertrokken naar Turkije om hier ruim 2.5 weken rond te trekken. Dit is de 2e keer dat we zoiets doen met Tirza. Tirza was in Thailand nog 6 maanden, ze sliep veel, was klein en zoet. Nu is Tirza een dreumes met een eigen wil. Dus best spannend allemaal.

Zondag vlogen we vanaf Eindhoven naar Istanbul. 3 uur na landen staan we op het taksimplein waar ons hotel zich in de buurt bevind. Twee weken geleden werd het plein nog schoon geslagen en gespoten vanwege de 1 mei rellen, nu is het hier heerlijk ontspannen. Mensen flaneren en kopen gepofte kastanjes. Maandag doen we belangrijkste sights aan, Topkapi palace, Aya Sofia en de blauwe moskee.

Het is niet zo erg als in Thailand (gelukkig:-)), maar Tirza is in Turkije een gewild object. Veel mannen knijpen in haar dikke wangetjes, vrouwen tillen haar op en ze krijgt veel kusjes, zelfs 1 door een boerka heen, dat kunnen maar weinig mensen zeggen. Tirza lijkt het prima te vinden. Gisteren werd ze zelfs door de kok van een restaurant de keuken in meenomen om daar op de foto te gaan.

De 2e dag in Istanbul kopen we een tas op de bazaar, varen met een boot over de Bosphorus en dineren onder de brug (Tirza slaapt! Dit is vakantie). De avond is voor mij. Ik besluit om naar een voetbalwedstrijd te gaan van Kasimpasa. U kent hel wel de Nederlandse helden Ryan Babel & Ryan Donk verdienen hier hun geld. Hoewel dit de 4e club van Istanbul is lijkt het toch nog een hele onderneming. Met name het kopen van een kaartje. Ik blijk een en of andere kaart nodig te hebben zodat ze kunnen zien dat ik geen hooligan ben. Ik word van het kastje naar de muur gestuurd, maar uiteindelijk krijg een stapeltje a4tjes en een pasoliga card met mijn foto, best stoer. Na het passeren van een waterkanon en een paar gepantserde bussen vind ik de ingang. Het is niet druk. Ik word gefouilleerd en moet mijn losse lira munten inleveren. Ze zijn denk bang dat ik er mee ga gooien. Het stadion is tot de nok toe leeg 10 min voor tijd en er lijk meer politie op de been dan supporters. Om het nog een beetje aangenaam voor mezelf te maken besluit ik achter een aantal turken met een trommel te gaan zitten. Ik haal nog even een koffie en krijg wisselgeld terug in munten, yes dan kan ik ze toch nog op het veld gooien! De wedstrijd is redelijk en als Babel scoort spring ik een gat in de lucht! Een Deen naast me zegt "he was a talent, why he is playing for Kasimpasa?" Meer dan "for the money" kan ik hem niet antwoorden.

S'avonds liggen de vrouwen al op 1 oor. Ik besluit nog even een zijstraatje bij ons hotel in te gaan om Bayern Munchen - Barcalona te kijken. Als snel kom ik in gesprek met een duitser genaamd Marcelo een lawyer van Freiburg. We praten over reizen en voetbal. Bayern doet niet wat ze moeten doen, toch blijft hij erg gezellig.

De volgende dag vertrekken we met een highspeed train naar Konya. Dat ding gaat goed snel we razen met 250km per uur door Turkije. Konya is leuk. We gaan naar de sight van de stad, het mevlana museum. Waar een grote moskee staat met de graftombe van Mevlana. Nu weet ik eindelijk naar wie de grote moskee in Rotterdam is vernoemd. Verder is Konya erg conservatief erg veel hoofddoekjes, nergens pils en we moesten zelfs onze trouwakte overhandigen bij het hotel zei booking.com (blijkbaar was ons paspoort e/v de Mooij genoeg, ze deden in ieder geval niet moeilijk). S'avonds kan een Turkse man die in Amsterdam heeft gewoond mij toch vertellen waar het enige hotel in 6 mile is waar bier wordt geschonken. Zo kwam alles toch nog goed.

Vandaag zijn we naar Cappedocie per bus gereisd. Erg comfortabel we krijgen koffie en chocoladebroodjes. Na een aantal sneeuwtoppen rijden we het bijzondere landschap van Cappedocie binnen. Smalle rotsformaties lonken naar ons. Onze hotelkamer is ook uitgehakt uit een rots. Dit is een erg vette omgeving!

Groetjes uit Gorome (Cappedocie) en tot later!