Cappadocië, sight seeing & James Bond

Hierbij nog even 1 reisverslag vanuit Turkije. Wat een mooie week hebben we weer gehad.

We waren gebleven in Cappedocie, in Goreme om precies te zijn. Op zaterdag (16 mei) trekken we al vroeg de wandelschoenen aan om naar het Goreme open air museum te gaan. We gaan terug naar de tijd van de eerste christenen. In de bijzondere rotsformaties bevinden zich allerlei kleine kerkjes met mooie tekeningen. Een aantal mensen blijkt het nodig te vinden om te schreeuwen in deze kerkjes, daarentegen is het voor ons erg bijzonder.

Na het aandoen van deze toeristische trekpleister besluiten we om in één van de mooiste valleien te gaan rond banjeren. Wederom prachtige rotsformaties staan recht overeind. Na 1.5 uur lopen blijken we nog steeds niet in de gewenste rose valley te zijn. Na wat rond vragen besluiten we door te gaan en lopen we nog zo'n drie uur verder. Ik ben trots op deze dames! We worden dan ook dik en vet beloond, de uitzichten die we hebben zijn fantastisch! Marije: "dit is fantastisch". We voelen even geen pijntjes en vermoeidheid meer en Tirza slaapt lekker door op mijn rug.

We kunnen er geen genoeg van krijgen; de volgende dag besluiten we nog een vallei te doen richting het kasteel van uchisar. De vallei heet de pigeon valley, er zullen wel vaak duiven vliegen, maar we hebben er geen één gezien, voor duiven kan je wellicht beter naar de Dam gaan.

De volgende dag gaan we weer verder met de langste reis uit de vakantie. Bestaande uit 3 uur bus, 12 uur nacht trein, en 1.5 uur met een boemeltrein. Op het busstation van Goreme vertelt een man uit Mumbai dat ons tweede kindje een jongetje wordt, hij kan het weten "I am the child specialist of Mumbai". Nou dan weten we dat ook weer. De bus is chill, we hebben "suit". We kunnen ons de hele busreis vermaken met ons eigen schermpje met tv zenders, turkse films en spelletjes. Ik baal als we op bestemming zijn, ik heb mijn auto van een autospelletje namelijk aardig kunnen pimpen in die drie uur. Voor Tirza is het wel beter dat we er zijn, ze krijgt namelijk af en toe zachte klapjes van de man van de bus. Op het moment dat ik denk om die vent een hengst te verkopen staan we in Konya waar we overstappen op de nachttrein. Dit was super, een eigen coupe (1e klas) en dit voor 25eu pp. En nog een groot voordeel, waar ik in Konya nergens bier kon krijgen, waren er in de restauratie wagen blikken koud efes bier in overvloed.

Uiteindelijk komen we in selcuk aan. Hier waar de mannen nog op straat rummikub spelen, roken en thee drinken. Nadat de Chinese candy van het hostel ons welkom heet besluiten we in de middag naar het aloude Efeze te gaan. Op een drukke ochtend loopt hier zo'n 4000 man de polonaise vertel de petjesverkoper bij de ingang. Rond 16:00 is het hier heerlijk rustig en zien we waar Paulus een kleine 2000 jaar geleden door backpackte.

Hoe aardig Candy ook was de volgende dag pakken we onze biezen richting Pamukkale. Deze treinrit is zo fijn! Tirza slaapt 2 uur in de buggy, het is voor het eerst dat ze echt slaapt tijdens het reizen. Voor het eerst kunnen we rustig naar buiten kijken, heen en weer door de lonely planet bladeren, naar buiten kijken, ipod luisteren, beetje turks leren en af en toe de oogjes dicht doen. Heerlijk dit is vakantie!

Pamukkele is eigelijk best bizar. Je kan je hier over de kalkterrassen naar beneden begeven, eigelijk lijkt het alsof je door een sneeuwberg loopt. Ik zou zeggen ga er eens kijken!

Eergisteren zijn we aangekomen in Oludeniz om vakantie te vieren. Oludeniz, wie kent het niet... Bekend om de blue lagoon en de gelijknamige film de blue lagoon. En wie Oludeniz zegt, zegt paragliden. De stranden zijn hier wit en de zee turquoise blauw, heerlijk!

Ja jongens ik word bijna 30, dus gisteren heb ik iets besloten wat ik eerder niet echt deed. Ik wil gaan paragliden van de babadag berg "the hero from Blijdorp". Vannacht heb ik dan ook slecht geslapen, want ik zou al om 8 uur bij het verzamelpunt moeten zijn. Vanochtend vertrokken we met een Mercedes busje de berg op, onverharde wegen met diepe dalen uit het raam. Ik besluit om de andere kant naar de rotswand te kijken...... Één van de mannen komt met een soort zakje met balletjes, het doet me wat aan de Champions League loting denken. Ik trek het balletje van Hassan: wij zij vanaf dit moment op elkaar aangewezen. Hassan is mijn Piloot. Na een enge rit van 40 minuten, zakt de moed me in mijn schoenen. Dit is hoog, dit is steil! Het hele platform ligt vol met parachutes, maar er waagt maar een enkeling zich in het dal. Sommigen proberen op te stijgen, maar dit lukt niet. Nadat ik 30 minuten een paraglider op dezelfde plaats zie hangen, wordt er besloten: we don't go now. Ok en de andere twee dan die daar al hangen? Ik ben eruit: ik ga niet nog een keer die helse berg op, jammer. Na de barre rit sta ik weer beneden. De man achter het bureau vraagt "money back or other time?". Ik antwoord: Uhm uhm other time.

Vanmiddag ging het dan echt gebeuren. Ik ren om 16:40 met Sebastiaan de berg af. Dit is vet dit is zo tof! Ik geniet! Het is hier heel mooi en de uitzichten zijn fantastisch!

Nu ga ik nagenieten!

Dit was vermoedelijk gelijk ook weer het laatste verslag. Maandag gaan we waarschijnlijk nog een paar dagen naar een all inclusive, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.