Georgië: de eerste dagen

Zondag 14 mei is het zover. We vliegen van de kleine luchthaven in Dortmund naar Kutaisi in Georgie. Onze backpacktrip door Georgië is begonnen! Bij de bagageband in Kutaisi worden we welkom geheten met reclameborden van mooie goedkope appartementen aan de zwarte zee. Als we de aankomsthal uitstappen zien we iemand al staan met een bordje "de Mooij". Altijd fijn, zeker met de kids. We stappen in een busje met het stuur aan de verkeerde kant, en zien ook andere auto's met het stuur aan de andere kant. Hè!? Rijden ze hier dan links? normaal lees ik mij goed in en weet ik dit soort dingen. Wanneer we de rotonde vol van rechts pakken, besef ik mij dat ik in een Engelse afgeschreven auto zit. Die heeft geen plaats meer in de UK, maar beleeft hier zijn tweede leven.

Voordat we van ons appartement de stad in gaan zie ik dat na een zeer korte tijd Feyenoord op 2-0 staat en dat ik de ontknoping in de eredivisie dus ook niet meer op de minuut hoef te gaan volgen. Verstandiger dus om wat zinnigs te gaan doen.

In Kutaisi flaneren we door het park en pakken we ons eerste pilsje. Halve liter €0.90, ik moet het even zeggen want ik geniet er voor die prijs extra van. De kids doen het goed, we vermaken ze in het park door ze in een elektrische accu autootje te zetten voor 1 lari. En wij babbelen wat met een Nederlandse dame en haar man Wolfgang, die is niet Nederlands, maar dat spreekt voor zich.

De volgende dag zeikt het van de regen, we rennen van overkapping naar overkapping en komen als natte katjes bij de overdekte markthal in Kutaisi aan. Dit is leuk, hier verkopen ze alles van verse groenten tot verse tabak. De kinderen krijgen hier volop aandacht. Die aandacht is tijdens de vakantie verder wel gebleven. Het is gelukkig wel een stuk subtieler dan in Iran. De blonde krulletjes van Rivka vallen in de smaak. Mensen wijzen wat, variërend tot mensen die in de wangetjes knijpen of Rivka heel veel kusjes geven.

Vlak voordat we uit checken bij ons hotel in Kutaisi zien we dat onze vlucht naar Mestia naar de bergen gecancelled is. We zouden met een klein vliegtuigje gaan, maar blijkbaar is die niet bestand tegen de zeik regen die nog steeds valt. We gaan op zoek naar een droge plek (iedereen is inmiddels zeik nat) en wat WiFi. We maken nieuwe plannen en gooien essentiële zaken in de reis om. Uiteindelijk kunnen we die dag door naar Gori na veel gesms met guesthouse en het zoeken van de goedkoopste taxi. Tijdens de taxirit wijst de chauffeur ons op Russia wat op 2 km afstand ligt volgens hem. Hij heeft het over zuid-ossetie, een provincie die min of meer wordt bezet door de Russen. Staatkundig is het Georgië, maar de chauffeur heeft er waarschijnlijk weinig fiducie in dat het ooit nog goed komt. Na het passeren van een aantal leger kazernes komen we aan in Gori. Niet meer dan een slaperige provinciestad waar lada's en volga's nog onderdeel van het straatbeeld zijn. En we hebben mazzel, we zitten met ons guesthouse ook nog eens in een van de achterstallige wijken. Als ik 's avonds alleen bier ga halen bij de avondwinkel ben zelfs ik een beetje bang. Al slalommend ontwijk ik de vele straathonden, waakhonden, lada's en kuilen (sowieso is alles waar je naar kijkt kapot) en soms zie ik ook nog een mens. Vooral blaffende honden: 'verschrikkelijk', zeker als je weet dat als die hond je te grazen neemt dat Je dan echt in de aap gelogeerd bent. Zonder verdere kleerscheuren en met koud bier kom ik aan in ons guesthouse. Wat overigens wel een oase van rust is. We krijgen zelf gemaakte wijn (mmm), heerlijk eten en er zijn fietsjes voor de kinderen. Oja waarom zijn we hier? Stalin is hier geboren we bezoeken dan ook het stalinmuseum. In de hal van het museum zitten de portiers naar manchester city - leister te kijken onder het toeziend oog van een historisch portret van Stalin. Ook als ik naar de wc ga kijk ik een kantoortje binnen waar een bureau staat en het naar rook ruikt met weer een levensgroot schilderij van Stalin. De shop in het museum verkoopt t-shirts en aanstekers met de hoofdpersoon. Shit, waar ben ik nu weer terecht gekomen...... dit belooft wat. De rondleiding is fascinerend en de guide vertelt gelukkig ook wat over de uiterst gewelddadige kant van Stalin (iets wat eerder niet het geval was van wat ik er van vernomen had). De kinderen hadden het gewoon naar hun zin en hadden geen clou waar ze waren. Ze renden wat door de gangen, liepen af en toe tegen een vitrine aan en gaven duidelijk te kennen dat ze de treincoupé van Stalin en zijn telefoon het interessants vonden.

Na nog wat andere highlights rondom Gori zijn we vertrokken naar de heilige stad mtsekha. Mooie mystieke plaats met rustige orthodoxe kerken en priesters met wijwater.

Gisteren en eergisteren waren we in Tblisi. Wat eigenlijk een groot pretpark is. We gaan met kabelbaantjes, in het reuzenrad en eten heerlijk. Deze stad is echt heel tof. Ook historisch gezien hoor, begrijp mij niet verkeerd het is niet een grote kermis ofzo. En we vallen weer met ons neus in de boter, want het is national dressday. Op een podium staan mensen en kinderen te dansen in kledij, maar zonder muziek. Het lijkt een beetje op carnaval, maar dan geen reet aan.

Uiteindelijk zijn er wat gaten in onze vakantie gevallen. We gaan dus niet met vliegtuigje naar de bergen en ook het weer werkt niet helemaal mee. Ineens hebben we 4 dagen over in ons reisschema .... We hebben 2 dagen geleden dan ook besloten om naar Yerevan te gaan in Armenië! Gisteravond zijn we met de nachttrein vertrokken. De kids vonden het plezier alom. Nu dus Yerevan, wordt vervolgd...