Eilandjes en regenwoud

Donderdag 4 september zijn we in Phuket, we lopen s ochtends wat rond in Phuket town, maar het is erg warm en er is niet al teveel bijzonders te zien. Omdat we hier niet al te lang willen blijven hangen, maar toch even snel wat willen meepikken van het deel van Thailand dat je wellicht het beste als het Sodom en Gomorra zou kunnen omschrijven, vertrekken we s middags met de bus naar Patong beach. De taxi's hier zijn wat aan de dure kant, dus nemen we de local bus. Dit blijkt een soort open legertruck te zijn met een afdak en drie banken in de lengte. Sowieso zijn de vervoersmiddelen waarin we ons hier verplaatsen behoorlijk divers, van luxe taxi tot open pickups waarvan de achterbak voorzien is van een dakje en twee bankjes (waar we ons dan met buggy en al inproppen), daarnaast zijn er nog de tuktuks in allerlei vormen en maten ( niet de beste aanrader met een baby) en verder nog de boten en long tail bootjes en een groot netwerk van minivans die voornamelijk toeristen van de ene plaats naar de andere vervoeren. We hebben inmiddels een groot deel van de vervoersmiddelen af kunnen vinken. Maar goed, we zijn op Patong beach, ondanks de verwachtingen die de naam schept, is er wel strand maar wordt dit eigenlijk door iedereen volledig genegeerd. Er zijn ook geen voorzieningen als bedjes of iets dergelijks en het nodigt niet uit om daar enige tijd relaxt door te brengen. Het strand is hier duidelijk ondergeschikt aan de lange strip met bars, die zo overdag eigenlijk vooral een triest gevoel oproept. We vinden uiteindelijk een hotel waar we aan het zwembad, dat aan het strand ligt, heerlijk even kunnen afkoelen met een biertje en een duik. Als het avond wordt mengen we ons tussen de vele mensen op Patong Beach 'de straat'. Hoewel het nog vroeg op de avond is zien we de eerste prostituees en andere meisjes van vertier en ladyboys voorbij komen. De straat oogt met alle lichtjes en drukte in elk geval al wel gezelliger dan smiddags, maar toch houden we enigszins gemengde gevoelens. We drinken aan een van de vele barren een biertje, terwijl Tirza ook hier weer eens de show steelt en op de bar danst. We hebben hier genoeg gezien, de volgende dag vertrekken we met de boot naar Koh Phi Phi, een van de mooiste eilanden van Thailand. We genieten hier van de prachtige plek in een heerlijk bungalow aan het strand. Het Thaise eten is geweldig, helaas valt de French steak die Ben neemt om even aan alle rijst en noedels te ontsnappen behoorlijk fout. We beperken onze deze dagen dus vooral tot de plek waar we zitten, wat absoluut geen straf is... Het weer is prima, maar wanneer we op onze laatste dag (als Benjamin weer enigszins aangesterkt is) naar het nabij gelegen plaatsje wandelen maakt een enorme bui ons wel weer even duidelijk dat het regenseizoen is.
De volgende dag nemen we de boot terug naar het vaste land, voor een tussenstop in het Khao Sok national park voor we verder gaan naar de volgende eilanden aan de oostkust. De rit naar het national park is al prachtig, het park is een van de oudste regenwouden van Azië of misschien nog wel meer. Het is overduidelijk dat we in het regenwoud zitten, want het is hier nat en een stuk koeler, maar deze temperaturen zijn wel even lekker. We maken een korte wandeling van drie uur in de jungle, bijgestaan door onze gids Deng . Deng betekent in het Thais rood, zijn moeder vond hem nog al rood toen hij ter wereld kwam. Wel lekker impulsief, geen maanden discussiëren over een naam. Sja hoe had Tirza dan geheten? Als het aan Ben lag Baby, Dinobaby of Budha. Wij zijn erg blij met Deng, want zelf zijn we nou niet echt helden en ook niet echt thuis in de jungle. We worden alleen maar blijer met hem wanneer we een stel tegenkomen die de jungle uit lijken te vluchten terwijl het meisje in tranen en paniek is (hoewel haar vriend ons verzekerd dat alles in orde is, ondanks dat het daar niet echt op lijkt) en als hij na een schreeuw van Ben vakkundig de bloedzuiger van zijn been verwijderd die ondanks zijn hoog opgetrokken sokken en lange broek toch zijn weg heeft weten te vinden. Deng weet ons te vertellen dat bloedzuigers zowel man en vrouw zijn en daardoor zeer snel 100 nakomelingen kunnen krijgen. Eigelijk zijn het de lady boys van de jungle.
Terug bij ons hotel krijgen we te horen dat we geen stroom hebben, ze schijnen een leiding aan het vervangen te zijn. Tussen vier en zeven is de electriciteit weer even terug en dan moeten we het de rest van de nacht zonder doen. Dat is wel even slikken, want hoewel we de airco hier best kunnen missen, is het toch wel heel erg donker hier. Gelukkig krijgen we een voorraadje lampen mee, maar wanneer we om zeven uur er helemaal klaar voor zitten blijft alles werken. Dat is dan weer een enorme meevaller. Pas tussen half 5 en half 6 's nachts moeten we het even zonder doen. Dat ging prima.
Vandaag is het donderdag 11 september, en vieren we Benjamins 29e verjaardag op het eiland Koh Phangnan. We zijn hier gisteren aangekomen, na een aantal lichtelijk omslachtige ritjes met minivan, jeep en bus, een prachtige boottocht. We maken die dag dan ook "vrienden". Met een Nederlands stel, Ben nog met een franse jongen die veel sigaretjes rookt hij lijkt dan ook met alle overstappen niet echt te zitten. En tot slot nog een Nederlandse jongen die een Thaise aan de haak heeft geslagen. Westerlingen die Thaien aan de haak hebben geslagen zijn echter niet ongebruikelijk, soms lijkt er wel 30 jaar tussen te zitten. Ik vraag me nog steeds af hoe dat dan precies gaat, misschien volgen de antwoorden later nog. Het eiland Koh Phangnan is niet al te toeristisch en het weer is geweldig. We genieten! Tot de volgende keer!