De laatste dagen

Voor degenen onder jullie die in spanning zaten: we hebben behoorlijk wat moeite moeten doen, maar uiteindelijk is het ons gelukt om ergens Ajax te kunnen kijken.
De volgende dag zijn we een dagje naar Kotor geweest, een prachtig oud stadje aan een baai. In de bus raken we aan de praat met een nederlands stel dat een paar straten verderop blijkt te wonen. In Kotor zijn we zo druk in gesprek dat we het oude stadje straal voorbij lopen (en dat terwijl het best lastig is dit te missen...) We hebben een erg leuke dag met ze.
De volgende dag nemen we de trein naar Belgrado, ondanks dat het een behoorlijk lange rit is willen we deze treinreis graag overdag maken om dat het een prachtige route schijnt te zijn. De eerste bus vertrekt niet al te vroeg, dus enige stress om de trein te halen. Dit lukt net aan. De treinrit is prachtig. We zitten wel een beetje in spanning vanwege bepaalde stempels in onze paspoorten, en raken lichtelijk van ons apropos wanneer de servische grenscontrole niet lijkt te komen. Uiteindelijk dan toch lang stil staan, wat geschreeuw en dan de paspoortcontrole.. We treffen twee vrouwelijke douanebeambten (wat wellicht positief geweest is voor het verloop van dit verhaal), Na even de adem ingehouden te hebben zet ze met een pokerface een nieuwe servische stempel in onze paspoorten. Toch wel een opluchting!

We drinken er een biertje op in het 'restaurant' en komen daar een ander nederlands stel tegen dat we ook al in Budva op het busstation kort gesproken hadden. Hoewel ze ergens anders in de trein zitten spreken we ze af en toe in het restaurant en spreken af in Belgrado de volgende dag nog een drankje te doen.

Na een treinrit van ruim 10 uur, komen we in Belgrado aan. De volgende dag fietsen we wat door de stad en slenteren wat rond. De mode is inmiddels wel omgeslagen, en ik blijk weer enigszins buiten de boot te vallen (heb ik speciaal voor deze stad hakken gekocht, loopt iedereen nu op sneakers..) S avonds hebben we een leuke avond met het nederlandse stel, en wagen nog een dansje op een van de discoboten op de donau. Erg leuk en gezellig!

Vandaag hebben we nog weer een nieuw stuk van de stad ontdekt, en doen vast wat research voor de voetbalwedstrijd waar we graag heen willen. We maken ons wel enigszins ongerust, onder andere vanwege het grote aantal aanwezige agenten overal in de stad. Na navraag in het hostel lijkt deze wedstrijd, met enige waakzaamheid, goed te doen te zijn (het gaat hier om 'Rode Ster Belgrado, die ook nogal een slechte naam heeft in verband met een behoorlijke harde kern). We kopen kaartjes en maken ons op voor de wedstrijd. In het stadion gekomen begint het al voor de wedstrijd enigszins uit de hand te lopen in het uitvak. Alle uitsupporters stormen ineens naar boven, en nadat ze door de ME teruggedreven worden vliegen de stoelen door de lucht. Wij zitten gelukkig in het familievak dus daar is het redelijk rustig. Tijdens de wedstrijd kijken we onze ogen uit, het vak waar een enorme harde kern de longen uit zijn lijf zingt en schreeuwt staat bijna continu onder rook van de fakkels. De aanwezige brandweer rent heen en weer om alle fakkels die uit het vak gegooid worden te doven en allerlei vuurwerk te ontwijken. Het is gaaf om het van een afstand te bekijken, maar we zijn blij met de tip om aan de lange zijde van het stadion te gaan zitten. Na de 1-1 in blessuretijd wordt de sfeer nog enigszins grimmig, maar wanneer we uit het stadion komen is er gelukkig niets aan de hand en kunnen we veilig terug naar de stad.

Wel moeten we ook hier wat waakzaamheid betrachten want de vele politie blijkt er te staan in verband met een afgelaste gay parade waar nogal wat extreme groeperingen en lastigheid werd verwacht. Tot nu toe hebben we er echter nog niets van gezien, dus we verwachten geen problemen...

We gaan zo nog lekker even genieten van onze laatste vakantieavond, morgen weer naar huis!